معناسازی

اگه لایه های دنیا رو درست مثل پیاز پوست بکنیم

 لایه ی خوبی ها. لایه بدی ها 

اونایی که خودمون تعریف کردیم، اونایی بهمون گفتم یا اغلب آدما اتفاق نظر داشتن در مورد خوب یا بد بودنش، اونایی که به ارث بردیم

یا ارزشها و بی ارزشیهامون، هنجار و ناهنجاری هامون

همه چیزا و کارا و حس هایی که بهشون اهمیت میدیم 

یا حتی اونایی که اهمیت نمی‌دیم

و بشیم انسانی باکره در دنیایی باکره 

و تموم شه این بازی خودساخته انسان با دنیاش

اونجا، درست همونجای بکر زندگی، دنیا و انسان، 

اونجا چه وسوسه ایه که

آدمی رو به اولین مخلوقش نزدیک می کنه؟!

بهم بگید چی فکر میکنید