خودسرزنشی

من ازون دسته آدم های هستم که 

همیشه توقعم بالاست و اصطلاحا آرمان گرا هستم

و سال هاست دارم این رو میبینم 

و از این سوپرمن سازی شخصی ام مراقبت میکنم

که بهم آسیب نزنه و هر کاری رو به هر قیمتی

بخصوص رد شد از خودم انجام نده

وقتی تونستم قضاوت دیگران رو در مورد خودم درک کنم

و بفهمم هر کسی خودش رو در من پیدا میکنه، میبینه و سرزنش می‌کنه،

نوبت قضاوت ها و سرزنش های خودم رسید.

توجهم به این موضوع جلب شد که سرزنش فردی من هم

اون زمانی اتفاق می‌افته که من فقط به یک موضع یا جنبه خاصی

از زندگی ام دارم نگاه میکنم و خودم رو پاره پاره دیدم نه یک کل منسجم

و اگر بتونم خودم رو یکپارچه ببینم آیا همچنان سرزنش ها و قضاوت ها و 

باید بتونی ها ،خاک بر سر بی عرضه ات کنن ها میمونه باز هم یا نه؟

لازم قاضی درونم رو کل نگر کنم شاید